Nisan Ayı Coronavirüs salgını sebebiyle bütün ayı evde geçirdiğim bir dönem oldu. Her ne kadar evde olmayı seven birisi olsam da evde kalmanın zorunlu olması ve dışarıya çıkma ihtiyacı dışarıya, gündelik hayata özlem duygusu uyandırdı. Bu olağanüstü dönemde olağanı özleyerek geçti bazı günler. Bu dönemde çokça dizi ve filn izledim. Bunlardan bir tanesi de uzakdoğu’dan bir film: Sweet Beans. Oldukça naif ve hikayeyi duyma, o an’a tanık olmayı düşündürten bir film. Bu düşüncelerin aktarımı özellikle alıntıladığım bölümde daha çok öne çıkıyor. Bu ayın kitabı ise sürekli okumak isteyip de henüz okuyamamış olduğum yazarlardan Cengiz Aytmatov’un Beyaz Gemi kitabı oldu. Bir çocuğun hikayesine odaklanan bu kitapta, çocuğun bakışı kadar dedenin son bölümde maruz kaldığı durum da aklımda kalan kısımları oldu. Ayın Dizeleri ise Cahit Külebi’nin Özlem isimli şiirine ait. Son olarak ayın fotoğrafı ise bir İstanbul Manzarası.
Ayın Videosunu youtube kanalımdan izleyebilirsiniz.
Ayın Dizeleri: Cahit Külebi – Özlem
”
Şimdi tarlalarda güneş vardır,
Karlar donmuştur otların uçlarında,
Artık akşamları dinlenemem
Başım avuçlarında.
İçi korku dolu kış gecesi
Hiç yatağın yok mu sıcak!
Dağları dolduran kır çiçeği
Hangi rüzgârlar seni koklayacak!
Saçlarımı kesip rüzgâra atacağım!
Ta ki haber götürsün bir gün sana!
İçimde bir şeytan var, diyor ki:
Aklına ne gelirse yapsana.
Ben bu şiiri yazdım atlı talimde
Bulunduğum şehir Istanbul'du,
Ağır ağır kar yağıyordu,
Atımın yelesi bulut renginde.
”
Ayın Fotoğrafı:
